Rinus Van de Velde viert 10-jarige samenwerking met Tim van Laere Gallery en introduceert een nieuw medium binnen zijn oeuvre
Tim Van Laere Gallery presenteert haar zesde solotentoonstelling van Rinus Van de Velde en viert hiermee de 10-jarige samenwerking met de kunstenaar. In deze tentoonstelling introduceert Van de Velde een nieuw medium binnen zijn oeuvre: oliepasteltekeningen. Naast deze tekeningen toont Van de Velde ook een grote installatie.
Rinus Van de Velde (°1983 Leuven) is een totaalkunstenaar die voortdurend de grens opzoekt tussen fictie en realiteit door het gebruik van verschillende media zoals tekeningen, sculpturen, installaties en film. Zijn tekeningen vormen de fundering van zijn artistieke praktijk waarnaar hij ook steeds naar teruggrijpt via zijn andere werken. Doorheen de jaren ging de kunstenaar op zoek naar een manier waarop de tekenkunst als een volledig autonoom medium kan functioneren. Met zijn grootschalige houtskooltekeningen ontwikkelde Van de Velde een heel eigen beeldtaal waarmee hij alternatieve universums in beeld bracht die steeds verweeft waren met zijn eigen leefwereld wat resulteerde in verschillende fictieve autobiografieën waarbij hij vaak de kunstgeschiedenis exploiteert om nieuwe narratieven te genereren. Meer dan tien jaar zocht Van de Velde naar een kleurtechniek binnen de tekenkunst met dezelfde expressieve kracht en mogelijkheden als houtskool. Die kwaliteiten vond hij terug in oliepastels, een materiaal dat hem toelaat op dezelfde krachtige en vlotte manier te tekenen als het houtskool en hem tegelijk een breder spectrum van mogelijkheden biedt.
In zijn essay Malerei und Graphik maakte Walter Benjamin een onderscheid tussen het verticale en representatieve karakter van een schilderij en het horizontale, symbolische karakter van een tekening. Horizontaal tekenen onderzoekt hoe betekenis wordt gevormd in en door tekenen, letterlijk ‘een spel met tekens’. Tekenen wordt beschouwd als een symbolisch systeem dat betekenis genereert. Het platform hecht waarde aan de verbinding tussen tekenen en denken en de daarbij behorende richtingen: van concept naar tekening of omgekeerd, het tekenen van gedachten. Deze theorie is ook van toepassing op het werk van Van de Velde: via zijn tekeningen systematiseert hij de wereld door een verzameling van beelden en synthetiseert deze naar het narratief van zijn fictieve autobiografie. Die fascinatie voor de systematisering van de wereld brengt hij ook in beeld in een grote installatie, die de bezoekers kunnen betreden via een kluisdeur. Hiermee visualiseert Van de Velde zijn ultieme fantasie van de structuralisering van de werkelijkheid, een thema dat doorheen al zijn werken loopt. De installatie lijkt op een combinatie van een Zwitserse kluis waarin de meest dierbare schatten veilig worden opgeborgen en een athenaeum, waarin kennis en beelden worden verzameld en gearchiveerd. Deze installatie zal ook deel uitmaken van één van Van de Velde’s volgende filmprojecten.
Werk van Van de Velde bevindt zich in verschillende internationale collecties, waaronder S.M.A.K. (Gent), M HKA (Antwerp), Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (Brussel), CAC (Malaga), Kunstmuseum Luzern (Luzern), Frac des Pays De La Loire (Nantes), Museum Voorlinden (Wassenaar), Gemeentemuseum (Den Haag), KWM Art Center (Shangai) en Colleccion Solo (Madrid).
