Nieuwe schilderijen, tekeningen en meubel-sculpturen van Kati Heck bij Tim Van Laere Gallery
Tim Van Laere Gallery presenteert de vijfde solotentoonstelling van Kati Heck: Legende. In deze tentoonstelling toont Heck een reeks nieuwe schilderijen, tekeningen en meubel-sculpturen.
Heck staat bekend om haar heldere maar raadselachtige schilderijen, waarin realisme wordt getransformeerd van een representatieve categorie in een vloeiend proces. De manier waarop Heck haar composities samenstelt, herinneren ons aan het literaire genre van de legende. Legendes zijn voortvertelde verhalen en ontcijferingsinstrumenten, die een houvast kunnen bieden. In elke legende is steeds een kern van waarheid, maar deze wordt zodanig aangedikt door overdrijvingen en smakelijkheden dat het verhaal nog moeilijk te bevestigen of te ontkennen valt. Een kenmerk dat we ook terugvinden in het werk van Heck; haar composities kunnen zich vertakken in meerdere genres - waarbij literatuur, geschiedenis, kunstgeschiedenis, wetenschap en haar eigen geleefde ervaringen samenkomen en ondeelbare eenheden vormen. Bij een eerste lezing lijken ze dingen te onthullen en verklaren, maar wanneer je je begeeft naar de diepere lagen kom je uit in een labyrinth, waarbij elke stap je dieper meeneemt in Heck’s eigen zoektocht. Wat steeds centraal staat in haar werk is de mens en de vraagstukken die ons menselijk leven vorm geven. Haar onderwerpen ontleent ze dan ook vaak uit haar directe omgeving, waardoor haar werken bevolkt worden met haar familie, vrienden, buren en huisdieren. Haar werken doen denken aan de bars, dansers en acteurs van Otto Dix en George Grosz, maar refereren evengoed naar Jean-Michael Basquiat en de Oude Meesters. Met haar werken synthetiseert Heck verschillende stijlen waarbij ze elementen uit het expressionisme en surrealisme combineert met sociaal realisme.
Uit onderzoeken blijkt dat het gemiddelde IQ in sommige Westerse landen aan het dalen is. Decennialang ging het gemiddelde intelligentiequotiënt van de mens in stijgende lijn, maar die trend lijkt sinds de jaren 70 te keren. Dit nieuws ontkiemde de vraag bij Heck hoe het zou zijn als we ons terug ontwikkelen als een soort neanderthaler. Dit vraagstuk vormde dan ook het sleutelstuk voor deze tentoonstelling. Het zelfportret Epilog, 2021, waarin ze zichzelf portretteert als neanderthaler dient zowel als proloog als epiloog. Een circulair proces dat ook symbool staat voor de integratie en assimilatie van het tegenovergestelde, waarbij het einde ook het begin is. Een proces dat we zowel terugvinden in de menselijke evolutie als in de ontstaansevolutie, in aspecten zoals leven en dood, dag en nacht. De interesse van Heck bevindt zich vooral in de schemerzone daartussen. In een luisterspel van 1949 liet Gottfried Benn één van zijn personages zeggen: “Nicht zuviel Sonne, das licht wird verkannt, Dämmerung ist die eigentliche Menschheitsbeleuchtung". Het Duitse woord Dämmerung verwijst naar de overgang van nacht tot dag: de schemerzone. Ook het werkwoord “dahindämmern”, beschrijft een staat van zijn tussen wakker zijn en slapen waarin we een andere vorm van bewustzijn ervaren. Deze Dämmer-toestand loopt dan ook als een centraal thema doorheen deze tentoonstelling, wat letterlijk terug te vinden is in de grotscène in haar grootschalige werk maar ook figuurlijk in de betekenisgeving aan “de schaduw”. Volgens Carl Jung speelt de schaduw een onderscheidende rol bij het balanceren van iemands algehele psyche, het tegenwicht voor het bewustzijn.
In de eerste ruimte heeft Heck een sculpturaal zitobject geplaatst in de vorm van de maan, vanuit dit object kan men het hemels plafondwerk aanschouwen. In de tweede ruimte verduisterde Heck de muren als de nacht, waarin ze drie grootschalige doeken toont met jongensachtige (anti)helden (Jungs III - Goldene Hand, Jungs V - Jäger und Sammler, Jungs IV - Haut ab Seele raus)
KATI HECK
LEGENDE
19 mei - 1 juli 2022
Tim Van Laere Gallery
Jos Smolderenstraat 50
2000 Antwerpen
Kati Heck
Kati Heck (°1979, Düsseldorf, Duitsland) woont en werkt in Pulle. Recente solotentoonstellingen waren ondermeer bij Sadie Coles HQ, Londen; Kunstmuseum Den Haag, Den Haag; M HKA, Antwerp; Corbett vs Dempsey, Chicago; CAC, Malaga; en Mary Boone Gallery, New York. Haar werk maakt deel uit van openbare collecties zoals Centre Pompidou, Parijs; Walker Art Center, Minneapolis (MN), USA; Hall Art Foundation, Derneburg (DE) and Reading (VT); Fondation Antoine de Galbert, Paris (FR); M HKA, Antwerp; CAC, Malaga; Stad Antwerpen; The Rachofsky Collection, Dallas;, USA; Middelheimmuseum, Antwerp, Belgium; Museum De Domijnen, Sittard, Nederland; Mu.ZEE, Oostende; Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (S.M.A.K.), Gent.
