MIMA presenteert een solotentoonstelling van Vhils over de relatie tussen mensen en steden

MIMA presenteert een solotentoonstelling van de Portugese kunstenaar Alexandre Farto alias Vhils. Sinds 2005 stelde Vhils zijn werk tentoon in meer dan 30 landen over de hele wereld, zowel in galeries en musea als aan de hand van site-specific kunstinterventies in de openbare ruimte.

De tentoonstelling, getiteld Multitude: Carving Memories in the Digital Age, gaat over onze relatie met de stad, "de grootste menselijke uitvinding" volgens historicus Ben Wilson. Dit is een terugkerend thema bij MIMA, dat eerder solotentoonstellingen organiseerde van kunstenaars Boris Tellegen, Akay & Olabo en Félix Luque Sanchez. Net als zijn voorgangers haalt Vhils zijn grondstof en inspiratie uit de stedelijke ruimte en geeft hij met zijn drilboor blinde muren ogen.

Vhils staat bekend om zijn portretten die hij creëert door het uitbeitelen van lagen in de muur. Door oppervlakken te bekrassen, duikt Vhils in het verleden en heden van samenlevingen. De kunstenaar graaft in hun erfgoed, cultuur en verhalen. Hoe meer hij graaft, hoe meer menselijke verhalen hij aan het licht brengt. Doorheen zijn proces, dat vooral gekenmerkt wordt door het graveren, beitelen of kerven, vereeuwigt hij momenten in drie elementen die cruciaal zijn voor zijn werk: stadslandschappen, patronen en gezichten. Door portretten te graveren, snijdt hij in de toekomst, hoewel zijn werken net zo vluchtig en vergankelijk zijn als de geschiedenis en het leven zelf.

Verspreid over de begane grond, de eerste en de tweede verdieping van het MIMA geven wandschilderingen, billboards, stadsgezichten, video's en installaties uit verschillende tijdsperioden een fascinerend inzicht in hoe de Portugese kunstenaar de relatie tussen mensen en steden benadert. De werken geven allen blijk van een hardnekkige poging van de kunstenaar om de tijd te bevriezen. Hij construeert hedendaagse herinneringen in een voortdurende reflectie op identiteit, op het leven in hedendaagse stedelijke samenlevingen en hun verzadigde omgevingen.

Herdenken is fundamenteel een sociale handeling. Sinds de tijd van de oude beschavingen hebben gemeenschappen monumenten opgericht om te vieren, te inspireren en identiteiten te construeren. Maar terwijl zulke gedenktekens gekoppeld zijn aan een specifieke datum, tijd of ruimte, kent de benadering van herinneren in de hedendaagse kunst geen beperkingen. Kunst breidt het begrip herinnering uit naar de mensheid.

Onze relatie met het geheugen is echter drastisch veranderd in het digitale tijdperk. Participatie, informatie, algoritmes, registratie en posting maken nu deel uit van een grenzeloze en oncontroleerbare keten van mediageheugen. In dit digitale archief zijn niet alleen mensen maar ook technologie agenten. Dit is wat de wetenschapper Andrew Hoskins het "geheugen van de menigte" noemt: alle digitale uploads van het hedendaagse leven samen creëren een continu, cumulatief en real-time verlies van controle over het geheugen. Voor Hoskins heeft het collectieve geheugen zijn grenzen; het geheugen van de menigte niet. Ten goede of ten kwade, dergelijke verstrikkingen zijn nu een onweerstaanbaar onderdeel van wat het betekent om sociaal te zijn.

Deze uiterst complexe en chaotische manier van communicatie en hyperconnectiviteit inspireert Vhils' solotentoonstelling Multitude: Carving Memories in the Digital Age.

Het laatste deel van de tentoonstelling confronteert ons met de kakofonie en uitputting van informatieoverbelasting. Hoewel het digitale tijdperk wordt gekenmerkt door een potentieel oneindig geheugen, overheersen gebrek aan connectiviteit, fragmentatie en miscommunicatie. Een veelheid van individuen die de controle hebben verloren over wat wordt herinnerd - en wat wordt vergeten.

De uitnodiging aan de Portugese kunstenaar om in het MIMA te exposeren was niet alleen een verlangen om zijn kolossale oeuvre hier in België te delen. Er is ook een verlangen om tentoonstellingen van tijd tot tijd een stedelijke dimensie te geven, om de verbeelding van bezoekers buiten de witte kubus te stimuleren. ​

Zo maakte Vhils ook een werk in de openbare ruimte: een nieuwe muur in het centrum van Brussel, die resoneert met de levendige geschiedenis en het culturele tapijt van de stad.

Alexandre Farto aka Vhils
​Multitude: Carving Memories in the Digital Age
​28.06.2024 - 05.01.2025
​MIMA
​Henegouwenlaan 41
​1080 Sint-Jans-Molenbeek

mimamuseum.eu

Vhils publieke muur in Brussel
​Locatie: Leopoldstraat 25, 1000 Brussel

De nieuwe publieke muur van Alexandre Farto aka Vhils bevindt zich in het hart van Brussel en is een uitbreiding van zijn onderzoek naar stedelijke omgevingen en menselijke identiteit. Dit werk, dat op 26 juni wordt ingehuldigd, valt samen met de solotentoonstelling van Vhils in het MIMA en slaat een brug tussen het museum en de straat.

De muur weerspiegelt thema's als vrijheid, identiteit en veerkracht, en resoneert met de levendige geschiedenis van de stad en de diverse culturele tapijten. Door zijn kenmerkende techniek van het kerven in de muur legt Vhils de lagen van de stad bloot, waarbij hij de façade metaforisch afpelt om de essentie van haar inwoners te onthullen.

Het ontstaan van deze muur tijdens de opbouw van de MIMA tentoonstelling is niet toevallig. Hij dient als uitbreiding van de focus van de tentoonstelling op de stad. Het Krabben aan de oppervlakte project belichaamt het concept van de begane grond van de tentoonstelling, waar de lokale geschiedenis en de verhalen van de bewoners in de muur worden gekerfd, waardoor een permanente dialoog tussen de stad en haar inwoners ontstaat.

De bloem op de muur symboliseert vrijheid en veerkracht, en staat voor de hoop die sociale verandering aandrijft. Bloemen zijn van oudsher symbolen van vrede en verzet en belichamen de wijsheid die in de loop van de tijd is opgedaan. Vhils werk is een eerbetoon aan de anonieme individuen wier collectieve inspanningen en opofferingen de geschiedenis vormgeven en benadrukt hun cruciale rol in de samenleving.

In essentie vangt Vhils' muur in Brussel de chaotische maar mooie essentie van het leven, en reflecteert het over hoe we navigeren en vorm geven aan ons collectieve bestaan. Het is een krachtige herinnering aan onze rol in de voortdurende lokale en globale veranderingen en onze voortdurende zoektocht naar identiteit en vrijheid daarin.

Over de kunstenaar

De Portugese kunstenaar Alexandre Farto alias Vhils (1987) heeft een unieke visuele taal ontwikkeld die gebaseerd is op het verwijderen van de oppervlaktelagen van muren en andere media met onconventionele gereedschappen en technieken. Hiermee geeft hij symbolische reflecties op identiteit, de relatie van onderlinge afhankelijkheid tussen mensen en de omgeving en het leven in hedendaagse stedelijke samenlevingen, maar ook op de impact van ontwikkeling, het verstrijken van de tijd en materiële transformatie. Nadat hij begin jaren 2000 begon te interageren met de stedelijke omgeving door middel van graffiti, is Vhils geprezen als een van de meest innovatieve kunstenaars van zijn generatie. Zijn aangrijpende, poëtische portretten, gebeiteld in afbladderende muren, sieren stadsgezichten over de hele wereld. Gebaseerd op zijn esthetiek van vandalisme, vernietigt Vhils als een middel om te creëren. Hij kerft, snijdt, boort, etst en blaast zich een weg door de lagen materiaal. Maar net als een archeoloog verwijdert hij dingen om ze bloot te leggen en zo de schoonheid aan het licht te brengen die onder het oppervlak schuilgaat.

Sinds 2005 heeft hij zijn werk gepresenteerd in meer dan 30 landen over de hele wereld in solo- en groepstentoonstellingen, site-specific kunstinterventies, artistieke evenementen en projecten in verschillende contexten - van het werken met gemeenschappen in de favela's van Rio de Janeiro, tot samenwerkingen met gerenommeerde artistieke en museale instellingen zoals MAAT - Museum of Art, Architecture and Technology, Lissabon (2022); Contemporary Arts Center, Cincinnati (2020); Le Centquatre-Paris, Parijs (2018); CAFA Art Museum, Beijing (2017); Hong Kong Contemporary Art Foundation, Hong Kong (2016); Palais de Tokyo, Parijs (2014); EDP Foundation, Lissabon (2014); en het Museum of Contemporary Art San Diego, San Diego (2010), onder anderen. Vhils is een fervent experimentalist en heeft naast zijn baanbrekende bas-reliëf snijtechniek - die de basis vormt van het "Scratching the Surface" project - zijn persoonlijke esthetiek ontwikkeld in een veelheid aan media: van sjabloonschilderen tot metaaletsen, van pyrotechnische explosies en video tot sculpturale installaties. Hij heeft ook verschillende muziekvideo's, korte films en twee podiumproducties geregisseerd.

Vhils werkt samen met verschillende toonaangevende galeries, waaronder Vera Cortês Gallery (Portugal), Danysz gallery (Frankrijk en China), Delimbo Gallery (Spanje) en Over the Influence gallery (Hong Kong en VS). Zijn werk is vertegenwoordigd in verschillende openbare en privécollecties in verschillende landen.

Selectie van afbeeldingen