Marcel Dzama's eerste solotentoonstelling bij Tim Van Laere Gallery viert het post-Trump tijdperk
Tim Van Laere Gallery presenteert haar eerste solotentoonstelling van Marcel Dzama getiteld The Moon is Following Me. Met tekeningen, sculpturen, diorama's en een film markeert deze tentoonstelling de eerste solopresentatie van de kunstenaar in België.
Dzama's werk put zowel uit folklore als uit kunsthistorische en hedendaagse invloeden en visualiseert een universum van kinderfantasieën en wonderlijke sprookjes. Zijn beeldrepertoire omvat een breed scala aan kunsthistorische referenties. Balletkostuums van bijvoorbeeld Oskar Schlemmer of Francis Picabia zijn te herkennen en directe verwijzingen naar Francisco de Goya, Marcel Duchamp en Joseph Beuys.
Dzama staat erom bekend dat hij regelmatig op de actualiteit reageert met kunst. Zijn Instagram-feed is een schat aan tijdsgebonden tekeningen, van een eerbetoon aan wijlen justitie Ruth Bader Ginsburg over een aquarel van president Trump met een golfclub die direct op de voorpagina van de New York Times is geschilderd tot de onlangs gevonden kleine uil in de Rockefeller Center Christmas Tree, een tekening die in de show is opgenomen.
Voor deze tentoonstelling begon hij een serie tekeningen met meer hoopvolle thema's.
"Omdat de Trump-jaren zo traumatiserend waren." aldus Marcel Dzama. “Meestal werk ik aan ofwel politieke tekeningen of anders ga ik voor een soort van vakantiegevoel. Veel van die tekeningen zijn gebaseerd op foto's van mijn zoon en vrouw op vakantie. Hier blijf ik mee spelen. Op het moment net voor de herfst ging ik voor een soort van Paradis Lost, tijdens de herfst veranderde dit meer naar het portretteren van bepaalde scenes. De meeste tekeningen zijn gemaakt tijdens de lockdown door de pandemie, maar ook door de rellen na de dood van George Floyd. We hadden een avondklok hier in New York. Ik had recentelijk een tentoonstelling bij David Zwirner in Parijs, waar enkele tekeningen te zien waren met de serie over de roze maan, afkomstig van het beeld van de maan dat ik op een nacht met mijn zoon door zijn telescoop zag, het was prachtig. Ik ben nog steeds nieuwe tekeningen aan het toevoegen aan deze serie. Eigenlijk heb ik er de afgelopen dagen nog een paar gedaan omdat ik niet alleen naar de verkiezingen wilde kijken. Ik moest tekenen om er niet te veel over na te denken. "The Beast is dead and the lion is found.” “Calypso ”,“ It is my flesh she wears ”,“ Here I stand in the land of praise and blame”. Er zijn veel sinistere elementen vermengd met meer serene thema's. Ik werk ook aan een aantal diorama's en omdat ik hier in het huis in Long Island ben, had ik de kans om buiten te werken met meer toxische verfsoorten."
— Marcel Dzama
Schaken is een terugkerend motief voor de kunstenaar die inspiratie vindt in de ingewikkelde balans tussen improvisatie en voorbestemming. Hoewel het spel als een onderliggend thema fungeert in veel van zijn tekeningen en diorama's, draait de film van Dzama, getiteld “Dance Floor Dracula, Prelude in C-Sharp Minor”, meer rechtstreeks over een grillig schaakspel dat de vorm aanneemt van een ballet, met Amy Sedaris als Marcel Dzama en Raymond Pettibon als David Zwirner. Door schaken als een structureel apparaat te gebruiken, verwijst de kunstenaar naar de vroege twintigste-eeuwse avant-gardekunstenaars Marcel Duchamp en Francis Picabia, die de speciale regels en bewegingen van het spel in hun werk gebruikten als metaforen voor grotere vragen over de vrije wil, kans en strategie. Door dit artistieke precedent te integreren met een subtiele, meer eigentijdse knipoog naar het tweepartijen politiek systeem in de Verenigde Staten, zijn Dzama's werken tegelijkertijd vertrouwd en mysterieus, humoristisch en intens, chaotisch en ordelijk.
Werk van de kunstenaar bevindt zich in museumcollecties over de hele wereld, waaronder Centre Georges Pompidou, Parijs; Museum of Contemporary Art, Los Angeles; The Museum of Modern Art, New York; National Gallery of Canada, Ottawa; Solomon R. Guggenheim Museum, New York; en Tate Gallery, Londen. Dzama woont en werkt in New York.
Marcel Dzama
Marcel Dzama (° 1974 Winnipeg, Canada. Woont en werkt in New York) heeft een onmiddellijk herkenbare beeldtaal ontwikkeld die het menselijk handelen en motivatie onderzoekt, evenals de vage relatie tussen het werkelijke en het onderbewustzijn. Dzama's werk put zowel uit folklore als uit kunsthistorische en hedendaagse invloeden en visualiseert een universum van kinderfantasieën en wonderlijke sprookjes. Dzama's beeldrepertoire omvat een breed scala aan kunsthistorische citaten. Balletkostuums van bijvoorbeeld Oskar Schlemmer of Francis Picabia zijn te herkennen en directe verwijzingen naar Francisco de Goya, Marcel Duchamp en Joseph Beuys. Het zijn echter niet alleen elementen uit het verleden die Dzama's creativiteit stimuleren. De muziekliefhebber heeft vanaf het begin van zijn carrière samengewerkt met verschillende collega's, hetzij als onderdeel van de Royal Art Lodge in Winnipeg, die hij mede-oprichtte, hetzij in de vorm van samenwerkingen met Arcade Fire, Bob Dylan, Beck, Kim Gordon (Sonic Youth), de filmmaker Spike Jonze, de actrice Amy Sedaris, het ensemble van het New York City Ballet, of collega-artiesten als Raymond Pettibon en Jockum Nordström. In zijn werk “Beuys loves a girl who plays guitar” brengt hij onder andere de kunstenaar Joseph Beuys samen met countryzangeres Dolly Parton.
Marcel Dzama
The Moon is Following Me
21 januari - 6 maart 2021
Tim Van Laere Gallery, Antwerp
