Everyday Gallery in Antwerpen start het nieuwe jaar met solotentoonstellingen van Tom Volkaert en Daan Gielis

Van 30 januari tot 13 maart stellen boezemvrienden Daan Gielis en Tom Volkaert tentoon bij Everyday Gallery in Antwerpen. De twee jonge, Belgische kunstenaars krijgen elk een aparte ruimte in de Antwerpse galerie op het Nieuw Zuid waar ze een tiental nieuwe werken in uiteenlopende media tonen.

Zo plaatst Gielis in zijn tentoonstelling moeiteloos neon naast sculpturen in brons, keramiek, terracotta en textiel, en plant hij Kuifje in een plas van zijn eigen tranen. Volkaert presenteert dan weer brute, schijnbaar onafgewerkte sculpturen uit metaal, klei en resin.

Beide kunstenaars werken sinds de oprichting van Everyday Gallery in mei 2019 samen met de galerie, maar het is de eerste keer dat ze er hun werk in de vorm van twee solotentoonstellingen presenteren.

Hoewel het generatiegenoten en zelfs boezemvrienden zijn, en zij elkaar vinden in hun passies en frustraties binnen de hedendaagse (kunst)wereld, ligt een andere grondslag aan de basis van hun werk en hun tentoonstellingen.

De rouw om de wereld in Breugels De Misantroop vormt het ankerpunt in de tentoonstelling van Daan Gielis (°1988). Maar is de rouw wel echt een oplossing voor teleurstelling in de wereld? Staat rouw ons toe om te ontsnappen aan die wereld? Nee, stelt Gielis in zijn tentoonstelling Omdat de wereld is zo ontrouw. Wie zich terugtrekt uit de wereld, berooft ook zichzelf van de wereld en daarmee van de mogelijkheid om opgenomen te zijn in een groter geheel dat zin kan verlenen aan wie we zijn en wat we doen. 

In het werk van Tom Volkaert (°1989) staat het materiaal en de bewerking ervan centraal. Hij laat graag zien hoe het werk gemaakt wordt en kiest voor een intuïtieve manier van creëren: typerend daarin is de eerlijkheid van de materie en het belang van het toeval. Het werk van Volkaert balanceert dan ook tussen schoonheid en horror, tussen perfect en defect. In As slow as possible geeft Volkaert aan de hand van transparante materialen zijn toeschouwer voor het eerst een inkijk in de binnenkant of “ingewanden” van zijn sculpturen. Niets staat de toeschouwer dit keer nog in de weg om het werk volledig te “zien”.

Volkaert lanceert naar aanleiding van zijn solotentoonstelling bij Everyday Gallery een eerste publicatie: een 200-pagina tellend allesomvattend overzicht van zijn oeuvre.

​Daan Gielis: Omdat de wereld is zo ontrouw
​Tom Volkaert: As Slow As Possible
​30 januari - 13 maart 2021
​Everyday Gallery
​Jos Smolderenstraat 18, 2000 Antwerpen 

​DAAN GIELIS
​OMDAT DE WERELD IS ZO ONTROUW

Het multimediale werk van Daan Gielis (°1988, woont en werkt in Antwerpen) onderzoekt de conflicten en tegenstrijdigheden in de emotionele, communicatieve en sociale systemen die samen de wereld zoals we die kennen vormen: het samenvallen van geluk en teleurstelling, gefrustreerde verlangens die zelf weer tot nieuwe verlangens leiden, een underground cultuur die authentiek blijft terwijl ze zichzelf in de uitverkoop zet.… Elk van deze systemen is volgens Gielis doordrenkt van tegenstrijdigheden. En toch: juist dankzij hun interne tegenstellingen gedijen deze systemen. Geen wonder dus dat zovelen vandaag een emotionele tweestrijd ervaren en worstelen om consistentie te vinden in hun leven.

We kunnen uithalen naar de wereld en ontsporen, of ontploffen in woede en vervolgens imploderen. Maar is de rouw wel echt een oplossing voor teleurstelling in de wereld? Staat rouw ons toe om te ontsnappen aan die wereld? Nee, stelt Daan Gielis in Omdat de wereld is zo ontrouw, zijn nieuwste solotentoonstelling in Everyday Gallery. Wie zich terugtrekt uit de wereld, berooft ook zichzelf van de wereld en daarmee van de mogelijkheid om opgenomen te zijn in een groter geheel dat zin kan verlenen aan wie we zijn en wat we doen. 

In Omdat de wereld is zo ontrouw speelt Gielis een subtiel politiek-esthetisch spel dat de bezoeker laat nadenken over wat het betekent om de wereld te veranderen zonder te vervallen in uitersten van utopie of melancholie. Maar Gielis zoekt geen middenweg. Integendeel. Hij speelt juist openlijk met contradictie en laat de asresten van totale teleurstelling vrolijk botsen op het neon van de opgeklopte exaltatie. De rouw om de wereld in Breugels De Misantroop vormt het ankerpunt in deze tentoonstelling, maar wordt langs alle kanten belaagd door de energieke tegencultuur van hardcore. Die cultuur is voor Gielis geen eenduidig antwoord op onrechtvaardigheid, maar geeft uitzicht op andere manieren van samenleven - een trompe l’oeil van sociale rechtvaardigheid die zelf ook weer vol contradicties blijkt te zitten. ​ 

​TOM VOLKAERT
​AS SLOW AS POSSIBLE

In het werk van Tom Volkaert (°1989, woont en werkt in Antwerpen) staat het materiaal en de bewerking ervan centraal. Hij laat graag zien hoe het werk gemaakt wordt en kiest voor een intuïtieve manier van creëren: typisch is daarin de eerlijkheid van de materie en het belang van het toeval. Relicten van verbeteringen en reparaties vind je op de werken terug. Het werk van Volkaert verhoudt zich dan ook tussen schoonheid en horror, tussen perfect en defect zijn. Een goede verstandhouding met het materiaal is broos en het proces is fragiel, maar elk werk is een veruiterlijking van die onvolmaakte zoektocht naar het potentieel dat eender welke grondstof in zich draagt.

Volkaerts sculpturen lijken zich ongerept aan de wereld te presenteren. De mysterieuze en fascinerende aard van de vormen die hij met metaal, klei en resin vormt, dwingt ons te “zien”. We kunnen ons het werk niet inbeelden zonder het helemaal te bekijken en weten pas hoe het eruit ziet als we het vanuit alle posities bekeken hebben. De theoretische afstand die we tot een werk hebben, wordt verlaten en maakt plaats voor de chaos van de zintuiglijke indrukken. Zonder de mogelijkheid om geconstrueerde en geassocieerde sensaties te betrekken, worden we uitgedaagd om de waarneming zoals ze zich voordoet, te begrijpen.

Voor zijn solotentoonstelling bij Everyday Gallery, getiteld As slow as possible, kijkt Volkaert ook naar de binnenkant van zijn werk. Gefascineerd door de holle ruimtes in zijn keramische werken, begon Volkaert recent met transparante materialen te werken. Met epoxy toont hij voor het eerst ook wat er zich binnen in het werk afspeelt. Hierdoor ontneemt hij de toeschouwer de mogelijkheid tot associatie verder. Door alles te tonen, zelfs de binnenkant van het werk, ontdoet Volkaert de waarneming verder van haar illusie en kiest hij resoluut voor de volle vormelijkheid. Niets staat de toeschouwer dit keer nog in de weg om het werk volledig te “zien”.

Met de titel van zijn soloshow verwijst Volkaert naar Aesopus’ fabel over de slak en de haas. Hij grijpt voor zijn titels graag naar referenties buiten de kunstwereld. “Niet iedereen is uniek en alles is al eens gebeurd”, zegt hij daarover. De beeldende ideeën van de sleutelfiguren in de kunstwereld kunnen erg bepalend zijn voor een veld en kunnen verlammend werken. “Daarom verhoud ik mezelf tot verhalen die niets met de kunstgeschiedenis te maken hebben.” Ongeremd in zijn intuïtieve manier van creëren en in de diepte van zijn technisch onderzoek, maar wel as slow as possible.