Xavier Hufkens presenteert de negende solotentoonstelling van Antony Gormley met de galerie
35 jaar na zijn eerste tentoonstelling met de galerie - de allereerste tentoonstelling die de Brusselse galerie organiseerde - presenteert Xavier Hufkens nu de 9e solotentoonstelling van de Britse kunstenaar Antony Gormley.
De tentoonstelling brengt nieuwe sculpturen en installaties bijeen die de toeschouwer uitnodigen om de eigen fysieke aanwezigheid als sculptuur in te zetten. Zorgvuldig geplaatste tekeningen bieden dan weer interpretatieve aanwijzingen bij de sculpturen.
Antony Gormley staat vooral bekend om zijn werken in de openbare ruimte, zoals de iconische Angel of the North in Gateshead in Noord-Engeland en de hurkende figuur Exposure bij Lelystad. De Britse kunstenaar benadert het eeuwenoude onderwerp van het menselijk lichaam op zijn eigen unieke, maar tegelijk universele en filosofische manier, voortbouwend op de kunstgeschiedenis en de conceptuele kunst van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.
Bij het betreden van de galerij is het voorstel van de kunstenaar onmiddellijk duidelijk: het open uiteinde van een 155 meter lange stalen buis ligt op de vloer in dialoog met een donkere opening in een betonnen bunker. Daarachter roept een tekening de kosmische duisternis van een zwart gat op. Samen erkennen deze drie werken het lichaam als een plaats, materialiseren ze de innerlijke spanningen en bevestigen ze onze behoefte aan beschutting.
De sculpturale installatie RUN III (2022) is zowel activerend als geactiveerd: ze transformeert de architecturale ruimte, maar wordt tegelijkertijd bezield door menselijke interactie. De sculptuur is een lijn die door de ruimte loopt en horizontale silhouetten van stoelen en tafels, vensterbanken en plafonds nabootst, zodat de geometrie ervan zowel geactiveerd als verward wordt. Door onze bebouwde wereld opnieuw voor te stellen, laat RUN III ons door muren lopen terwijl we ons bewust worden van de manier waarop architectuur een bepaalde lichamelijke choreografie aanmoedigt en afdwingt.
CORNER (2022) - wat de kunstenaar een betonnen “bunker voor één” heeft genoemd - is het eerste van twee werken die de tentoonstelling afbakenen. Net als zijn tegenhanger op de derde verdieping van de galerij, werd de sculptuur gemaakt op basis van digitale scans van Gormleys lichaam terwijl hij geïsoleerd in de ruimte hurkte of in een hoek werd samengedrukt, en zo een menselijke ruimte in de ruimte identificeerde. Een enkele vierkante opening - die bijna even groot is als de stalen buis van RUN III - is de enige aanwijzing dat deze structuren hol zijn. Net als compacte woningen zinspelen deze werken op het lichaam als een huis, en erkennen ze de tweeledige aard ervan als een ruimte van toevlucht en gevangenschap. Dit is een plaats waar het lichaam kan worden begrensd, maar de geest kan worden bevrijd.
De Knotwork sculpturen stemmen visueel overeen met de lineaire vormentaal van RUN III. Op een buitengewone manier gegoten, toont Gormley met deze werken het principe van driedimensionale mapping van het lichaam. Terwijl RUN III ons in staat stelt onze fysieke relatie tot de architectonische vorm van een gebouw of kamer te meten, brengen de strakkere, dichtere paden van deze werken het inwendige van het menselijk lichaam in kaart. Deze “kaarten van het inwendige” tonen de interne druk en spanning in de hersenen, het hart, de maag en de knieën, en leggen de momenten vast van de doorleefde tijd in het lichaam.
Doorheen de tentoonstelling bieden zorgvuldig geplaatste tekeningen interpretatieve aanwijzingen bij de sculpturen. Ze stimuleren om onze proprioceptieve intuïtie van de innerlijke plaatsen van het lichaam te verbinden met de oneindige duisternis van een groeiend universum.
In een radicale tegenstelling tot Gormley’s gebruikelijke praktijk om een enkel lichaam in de ruimte te isoleren, doen de nieuwe Double Blockworks op de benedenverdieping van de galerij denken aan mitose, of de deling en replicatie van cellen die de voortzetting van het leven garandeert. Bij het maken van deze serie dacht Gormley na over Michelangelo’s laatste onvoltooide sculptuur - de Pietà Rondanini (1552-64) - als metafoor voor de relatie tussen de beeldhouwer en zijn materiaal, leven en dood. Veel van de Double Blockworks zijn gebaseerd op scans van de kunstenaar die een eerder gemaakt blokwerk vastpakt: een erkenning van zijn relatie met de beeldhouwkunst. Voor de kunstenaar belichamen de verdubbelde figuren “materie als een voortdurende dans van mogelijkheden tussen opkomst en entropie, de erkenning van instabiliteit en onvermijdelijk gevaar, maar tegelijkertijd ook verbondenheid, de behoefte om te blijven staan en vast te houden - om de wereld, de toekomst, een ander lichaam aan te raken”.
De meest uitgebreide tentoonstelling van Gormley’s werk in Duitsland is momenteel te zien in het Lehmbruck Museum in dialoog met het werk van Wilhelm Lehmbruck. Recente solotentoonstellingen omvatten onder meer Museum Voorlinden, Wassenaar (2022); Schauwerk Sindelfingen, Sindelfingen, (2021); National Gallery Singapore (2021); Royal Academy, Londen (2019); Island of Delos, Griekenland (2019); Busan Museum of Art (2019); Uffizi Gallery, Florence (2019); the Philadelphia Museum of Art (2019); Kettle’s Yard, Cambridge (2018); Long Museum, Shanghai (2017); The National Portrait Gallery, Londen (2016). Hij heeft deelgenomen aan de Biënnale van Venetië (1982 en 1986) en Documenta 8 (1987). Permanente publieke werken zijn onder meer Angel of the North (Gateshead, Engeland), Another Place (Crosby Beach, Engeland), Inside Australia (Lake Ballard, West-Australië) en Exposure (Lelystad, Nederland).
Antony Gormley
BODY FIELD
27 oktober — 17 december 2022
Xavier Hufkens
Sint-Jorisstraat 6,
1050 Brussel
Selectie beelden
Photo-credit: HV-studio
Courtesy: the Artist and Xavier Hufkens, Brussels
Hier alle beschikbare beelden.
